بخشی از متن جزوه :
مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی معمولاً مستقیماً به خاک داده شده یا روی برگها پاشیده می شوند.
اما این روش ها دارای محدودیت های هستند و ممکن است سبب آلودگی خاک و آب شوند. با تزریق این مواد به بافت آوندی، حجم کمتری از این مواد با حداقل تلفات و خسارت های زیست محیطی به کار رفته و تمام مواد تزریق شده نیز وارد گیاه می شود.
این روش به منظور رساندن مواد غذایی، آنتی بیوتیکها، آفت کش ها و مواد کنترل کننده رشد به گیاه استفاده می شود.
کاربرد موثر مواد شیمیایی، قابلیت استفاده در مناطق شهری، عدم آبشویی و تثبیت، امکان استفاده توام از آفت کش ها، مواد کنترل کننده رشد و عناصر غذایی، استفاده دقیق به میزان توصیه شده، کاربرد در کنترل حشرات مکنده و کنترل تلفیقی آفات از مزایای این روش است. تزریق مواد شیمیایی به تنه به چند روش امکان پذیر است.
تزریق به روش ریزش محلول تنه، جایگذاری مواد در پوست و تزریق تحت فشار. عوامل متعددی جذب و توزیع مواد تزریق شده را تحت تأثیر قرار می دهد.
این عوامل شامل روش مورد استفاده در تزریق، نوع ماده تزریقی، قطر و عمق سوراخ تزریق، تعداد تزریق ها، سرعت و نوع متع مورد استفاده، مکان تزریق، گونه گیاه، میزان تعرق، شرایط تنش، سرعت باد، میزان آب خاک، اندازه درخت، سلامت درخت و وضعیت فنولوژیکی درخت می باشند.
روش های مختلف تزریق به تنه، عوامل موثر در جذب عناصر غذایی در این روش و تزریق در انواع درختان نهاندانه و بازدانه با توجه به فیزیولوژی گیاه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.
برای دانلود ادامه مقاله باید آن را خریداری نمایید