چکیده
افسردگى هر چند كه از شايعترين اختلالات روانى انسان است، با این حال شايد بيش
از هر اختلال روانى ديگر ناشناخته مانده يا در تشخيص آن اشتباه مىشود. يكى از علل
پنهان ماندن و عدم تشخيص افسردگى، در آميختن آن با غمگينى معمولى است. در زندگى هر
كس موقعيتهايى پيش مىآيد كه خواه ناخواه او را غمگين مىسازد، اما اين حالت با
آشفتگى واقعى روانى و تقليل بينش معنوى شخص همراه نيست. برعكس، افسردگى حالتى است
كه بر كيفيت خلق شخص تاثير عميق گذاشته و نحوه ادراك او را از خويش و از محيطش
دگرگون مىسازد.
اين بيمارى اختصاص به يك طبقه معين اجتماع يا كشور بخصوصى
ندارد. علائم زجر دهنده آن را در ميان مردم از ثروتمند و فقير گرفته تا دانشمند و
بيسواد و شاه و گدا، زن و مرد و در هر گوشهاى از عالم مىتوان يافت.