آناتومی دستگاه گوارش

بخش های این دستگاه شامل : دهان ؛ دندان ؛ زبان ؛ حلق ؛ معده ؛ روده باریک و روده بزرگ می
باشد.
دهان / حفره ای بیضی شکلی که در ابتدای مجرای گوارشی قرار دارد که از لب ها تا تنگه دهانی –
حلقی کشیده شده است. سقف دهان شامل دو قسمت است : قسمت سخت و قسمت نرم می باشد.
دندان ها / به تعداد 32 عدد می باشند. دارای تاج ؛ گردن و ریشه می باشند. روی تاج را مینای دندان
پوشانده که سخت ترین ماده بدن می باشد.
زبان / توده ای از عضله مخطط است که دوسوم آن در دهان ویک سوم آن در حلق قرار می گیرد.
حلق / در پشت حفره های بینی ؛ دهان و حنجره می باشد. شامل سه قسمت می باشد: بخش بینی –
دهانی و حنجره ای.
معده / معده بخشی از لوله گوارشی است که بیش از سایر نواحی آن قابل اتساع بوده . این عضو
بخش حجیم اجزائ دستگاه گوارش و بده که در بین مری و اثنی عشر می باشد. شکل و اندازه معده
توسط عوامل زیادی تغییر پیدا می کند که شامل فعالیت های فیزیولوژیکی معده ؛ مقدار محتویات
معده ؛ عادت های غذایی ؛ تغییرات در موقعیت و فشار احشائ و اختلالات معده می باشند.
تقسیمات معده / انحنائ کوچک – انحنائ بزرگ – کاردیا – سوراخ کاردیا – فوندوس – تنه )جسم(
معده –کانال پیلوریک – سوراخ پیلور – آنتروم پیلوریک وپیلور می باشد.
انحنا کوچک از حاشیه راست مری شکمی شروع و در ادامه در سمت راست به حاشیه بالایی پیلور
می رسد.این انحنا کناره راست نیز نامیده می شود.
انحنا بزرگ از لبه پایینی قسمت چپ مری شکمی شروع و در ادامه با قسمت فوندوس و در حاشیه
پایین تر با جسم معده ودر قسمت راست سطح پایین به پیلور می رسد. این انحنا کناره چپ نیز نامیده
می شود.
کاردیا / بخشی از معده است که بلافاصله در مجاور مری شکمی قرار دارد . نزدیکترین بخش به
انحنا کوچک بوده و پایین تر از فوندوس معده قرار دارد.
سوراخ کاردیا / محلی که مری به معده ختم می شود. در این مکان یک مکانیسم فیزیولوژیک برای
ممانعت از برگشت محتویات معده به درون مری وجود دارد.
فوندوس / قعر یا فوندوس معده گنبدی شکل بوده و بالاتر از محل ورودی مری به معده در زیر
دیافراگم قرار دارد و معمولا پر از گاز است.