مقدمه
فراوانی و شدت تعامالت میان سازمانها در سطح جهانی در حال افزایش است و جهانی شدن و تنوع، هوش و استعداد ویژهای را طلب میکند که این عامل نقش بسزایی در فرایندهای مدیریتی و عملکرد شغلی افراد برعهده دارد. چرا که مردمان در سطح جهان زمینههای فرهنگی متفاوتی دارند و این مسئله نیاز به درک مفروضات، مصنوعات، ارزشها و هنجارهای فرهنگی دارد. هوش اجتماعی و فرهنگی به عنوان قلمرو جدیدی از هوش به این موضوع یعنی توانایی مؤثر عمل کردن در شرایط متفاوت فرهنگی میپردازد)قلیپور، 1831(. مدیران و کارکنان سازمانهای کشور با دو قسم تنوع فرهنگی مواجهند. نخست اینکه ایران به دلیل تنوع قومی گوناگونیهای فرهنگی داردو دوم اینکه در شرایط کاری کنونی تنوع و مراودات میان فرهنگی به شکل فزایندهای در حال گسترش است و تعامل با اشخاص و سازمانها با زمینه فرهنگی متفاوت گریزناپذیر مینماید.