بررسی اثر مهار واریانت Oct4B1 بر پروفایل بیانی ژن‌های کنترل کننده مسیرهای سلولی مرگ برنامه ریزی شده

عنوان: بررسی اثر مهار واریانت Oct4B1 بر پروفایل بیانی ژن‌های کنترل کننده مسیرهای سلولی مرگ برنامه ریزی شده و استرس در رده‌های سلولی U-87MG (تومور بدخیم مغز)، 5637 (تومور مثانه) و AGS (آدنوکارسینومای معده)
قالب: Word
تعداد صفحات: 141
مقدمه
سرطان یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ و میر انسان و یکی از پر هزینه‌ترین بیماری‌های جوامع انسانی است که علاوه بر رنج و مشقت فراوانی که برای بیمار و اطرافیان آن دارد مشکلات فراوانی برای سیستم بهداشتی درمانی کشورها نیز به دنبال دارد. از طرفی با ارائه نظريه سلول بنیادی سرطان (Cancer Stem Cell) که بر اساس آن منشأ سرطان، سلول‌های بنیادی موجود در بافت (Adult Stem Cell) می‌باشند، یافتن مکانیسم‌های سلولی- مولكولي که سلول بنیادی بافتي را به سمت ایجاد سلول سرطاني هدایت می‌کند، می‌تواند در یافتن راه‌های تشخیص، درمان و پیشگیری از سرطان بسیار راهگشا باشد. یکی از ژن‌های شاخص سلول‌های بنیادی، ژن OCT4 است که کد کننده پروتئینی است که نقش تنظیم کننده کپی برداری از ژن‌ها (TF) را به عهده دارد. فعال بودن این ژن باعث القاء قدرت پرتوانی و خود بازآفرینی به سلول می‌شود که بدین ترتیب سلول توانایی تقسيم نامحدود را داراست و غیر فعال شدن آن نشانه تمایز سلولی است. بدین ترتیب در سلول‌های سوماتیک این ژن غیر فعال و پروتئین مربوطه سنتز نمی‌شود. اما در سلول‌های سرطانی واریانتی از این ژن بنام OCT4B1 بیان می‌شود که پیش‌بینی می‌شود نقش مهمي در تبدیل سلول بنيادي بافتي (ASC) به سلول بنيادي سرطان (CSC) داشته باشد. در مطالعات متعدد مشخص شده است که غیر فعال کردن این واریانت باعث افزایش مرگ سلولی (Apoptosis) در سلول‌های هدف می‌شود. از طرفی مطالعات تكميلي نشان داده است هنگام مواجه سلول با استرس (شوك حرارتي)، بيان این واریانت (OCT4B1) و توليد پروتئین‌های شوك حرارتي (HSPs)، افزايش می‌یابد. لذا در اين مطالعه بر آن شديم اثر مهار OCT4B1 را بر پروفايل بياني ژن‌های كنترل كننده دو مسير سلولي آپوپتوزيس و استرس در سه رده سلول سرطاني AGS (آدنوكارسينوم معده)، 5637 (تومور مثانه) و U87MG (تومور مغز) را بررسي كنيم.