زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه نقش بسیار مهمی درایجاد وگسترش عفت وپاکدامنی و اخلاق در بین جوامع بشری دارد .عفت وحیای زن که یکی از مهمترین عوامل حفظ وبقای عفت عمومی است . نه تنها در تمام ادیان ومذاهب الهی مورد تاکید قرار گرفته ، بلکه عقول وافکار بشری نیز ان را مورد تائید قرار داده اند .
پوشش وحیا دو مقوله جدایی ناپذیرند . زیرا تا جلوه ای از حیا درزنی وجود نداشته باشد ، پوشش را هم به طور کامل رعایت نخواهد کرد . زنان با حیا کسانی هستند که با پوشش کامل از نمایش دا دن موی سر وزینت های خود شرم دارند .
پوشش وعفاف از آن جهت که یک امر فطری است وبرای حیات اجتماعی انسان ضرورت دارد ، در ادیان ومذاهب الهی دارای جایگاه خاصی است ، تمام ادیان آسمانی ، حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمرده اند وجامعه ودستورهای ادیان الهی هماهنگ و همسو با فطرت انسانی تشریع شده است . براساس اصل لزوم هماهنگی و تناسب آفرینش و قانونگذاری ، خداوند لباس وپوشاک را درلابلای نعمت های بیکرانش به بشر ارزانی داشت واشتیاق درونی زنان به « حجاب » را با تشریع قانون پوشش مستحکم ساخت تا گوهر هستی « زن » درصدف پوشش صیانت گردد و جامعه از فرو افتادن در گرداب فساد وتباهی نجات یابد و بدوت تردید جهان بینی و انسان شناسی هر فرهنگ ومکتب ، نقش اساسی ومهمی درانتخاب نوع وکیفیت پوشش دارد .