دانلود مقاله ادبيات تحليل كلام

دانلود مقاله ادبيات تحليل كلام

نوع فایل: word

فرمت فایل: doc

قابل ویرایش

تعداد صفحات : 79 صفحه

قسمتی از متن :

در اين فصل ادبيات تحليل كلام معرفي مي گردد . تحليل كلام در هر دوره اي از زندگي اجتماعي انسان در چارچوب رويكردي خاص تعريف شده و مورد تحليل قرار گرفته است . هر يك از رويكردها نقش مهمي در آنچه كه امروز بهعنوان رشته تحليل كلام و تحليل كلام انتقادي مطرح است . داشته اند . تحقيقات جان سينكلر و مالكم كولت هارد و آراء زبان شناسان نقش گرايي چون رومن ياكوبسون ، تروبتسكوي و ويلم متسويس از حلقه زبان شناسان پراگ ، رايزلف از مكتب زبان شناسي كوپنهاگ ، ماسينوفسكي ، فرث ، جين آستين ، سرل ، گرايس ، دل هايمز همگي در زايش و .... تحليل كلام نقش داشته اند كه به طور خلاصه در اين فصل به بررسي آن ها پرداخته خواهد شد . سپس به بررسي مطالعات هليدي مي پردازيم كه دوران شكوفايي زبان شناسي متن و تحليل كلام با وي شروع شد و زبان شناسان ديگر عموما متأثر از دستور نقش گراي وي بوده اند .
2 -2 مروري بر تعاريف تجزيه و تحليل كلام :
كلام به قطعه اي پيوسته از زبان مخصوصاً زبان گفتاري اطل اق مي شود كه از جمله بزرگتر باشد. در واقع كريستال به نقل از لوينسون گفتمان را يكسري پاره گفتار ميداند كه بدون توجه به ساخت زباني آن تشكيل يك واقعه گفتاري مشخص مي دهد.مثل يك مكالمه، لطيفه ، سخنراني يا مصاحبه (كريستال، 1991 ، 106 ). يارمحمدي ( 1372 ، 261 ) در تعريف كلام، آن را واحدي مركب از جملات مرتبط به هم مي داند.
لطفي پور (1371،23) معتقد است كه كلام فرايندي است كه طي آن كليه عوامل حاكم بركاربرد زبان در بين انسان ها شامل عوامل متني، اجتماعي، فرهنگي، بين شخصي و غيره براي تبلور و شكل گيري پيام به تعامل مي پردازند.
اصطلاح كلام ظاهراً اولين بار در مقاله "تحليل كلام" نوشته زليك هريس بكار رفته است. هريس در اين مقاله ديدي صورت گرايانه و ساخت گرايانه از سازه هاي بزرگتر از جمله دارد و مي گويد: « تحليل كلام نگاهي صرفاً صورت گرايانه به متن است» او معتقد است بحث راجع به گفتمان را از دو بعد مي توان سامان داد:
1- بسط روالها و روش هاي معمول در زبان شناسي توصيفي وكاربرد آنها در سطح فرا جمله (متن) .
2- رابطه بين اطلاعات زباني و غير زباني مانند رابطة زبان ، فرهنگ ، محيط و اجتماع.
در بعد اول صرفاً اطلاعاتي زباني مدنظر است ولي در بعد دوم اطلاعات غيرزباني مثل فرهنگ، محيط و غيره كه در خارج از حيطه زبانشناسي است. (زليك هريس، 1952 ، 28 )
باغيني پور ( 1375 ) معتقد است "به هر حال با تسلط بلامنازع دستور گشتاري چامسكي برزبان شناسي و با توجه به برداشت چامسكي از گشتار به عنوان ويژگي درون جمله اي، كوشش‌هاي هريس راه به جايي نبردو قطعات بزرگتر از جمله مورد بحث قرار نگرفت و در دهة هفتاد قرن بيستم مطالعة كلام به‌عنوان شعبه اي مجزا و جا افتاده از زبان شناسي مقبوليت يافت".
آدام جا ورسكي و نيكلاس كاپلند(1998 ،106 ،98 )در مبحث گفتمان و تحليل كلام مي گويند كه اصطلاح تحليل كلام را اولين بار زليگ هريس در سال 1952 به عنوان روش بر تحليل زنجيره كلام يا نوشتار بكار گرفت. به نظر هريس (1952 ،1) ، تحليل كلام يعني ادامه رويكرد زبان شناسي توصيفي اما در حد فراتر از جمله و همچنين ارتباط و همبستگي بين فرهنگ و زبان تلقي مي شود. او ازروش توزيعي اي كه بر اساس آن چگونگي به دنبال هم و يا دركنار هم قرار گرفتن عناصرزباني مشخص مي شود واينكه چگونه عناصر زباني درمحيط مشابه دنبال هم قرار مي گيرند، حمايت مي نمود. او معتقد بود كه بدين گونه طبقات معادل يا هم سنگ به وجود مي آيند وتركيب طبقات در متن را سبب مي شود. او براي بسط مفهوم معادل يا هم سنگ از اصطلاح گشتار دستوري استفاده مي كنند كه البته اين اصطلاح درنزد دستوريان زايشي بعد از چندي مفهومي آشنا گرديد او به كمك اين مفهوم مي گويد : " جمله معلومي چون (A) داراي معادل ساخت
مجهولي چون جمله(B) است."