پاورپوینت نقد و تحلیل ایستگاه اتوبوس

 پاورپوینت نقد و تحلیل ایستگاه اتوبوس

تعداد اسلاید : 37

قسمتی از متن اسلاید ها :

تاریخچه اتوبوسرانی در ایران

سیستم حمل و نقل در ایران، همگام با بسیاری از کشورهای مترقی دنیا شکل گرفت و البته عمده فعالیتهای اولیه در تهران متمرکز بود.

بدنبال ایجاد راه آهن حضرت عبد العظیم توسط یک شرکت بلژیکی و راه اندازی ماشین دودی بین تهران و شهر ری، سیستم حمل و نقل عمومی با دو کارکرد تفریح و خدمات ایاب و ذهاب در محدوده بین شهری، کار خود را آغاز كرد.

در سال ۱۳۰۵ لایحه تاسیس شرکت های اتوبوسرانی خصوصی تصویب شد و در این ارتباط مجوز تاسیس به یک شرکت دانمارکی داده شد. مدتی پس از راه اندازی خطوط اتوبوسرانی در تهران و شمیران به دلیل کمبود درآمد، فعالیت این اتوبوسها متوقف شد.

به دنبال کودتای سوم اسفند رضاخانی، اتوبوس ها و خطوط اتوبوسرانی به تدریج گسترش یافت. در همین زمان تعدادی اتوبوس مدل زایس از شوروی خریداری شد و با حرکت آنها عملا" هشت خط اتوبوس در تهران راه اندازی شد.کرایه این اتوبوسها ۱۰ شاهی بود.
در سال ۱۳۲۱ سهیلی نخست وزیر وقت مصوبه ای مبنی بر اجازه ایجاد شرکت های حمل و نقل شهری ارائه کرد.

در سال ۱۳۲۳ یکی از بانک ها دستور گرفت تا تعدادی اتوبوس وارد کند. از ۵۰ دستگاه اتوبوس وارداتی مدل جدید ۳۰ دستگاه به تهران اختصاص داده شد. این اتوبوسها که بعدها تعدادشان به ۲۰۰ دستگاه رسید به صورت اقساط به شرکت های خصوصی فروخته شد.

به تدریج اتوبوسرانی نظام یافته تر شد و بیشتر تحت کنترل درآمد. رفتار عمومی نیز برای سوار شدن به اتوبوس صحیح تر شد و مردم خود برای سوار شدن به اتوبوس صف می بستند.

در سال ۱۳۳۱ قانون تاسیس شرکت های اتوبوسرانی عمومی در شهرها به تصویب مجلس شورای ملی رسید و امتیاز آن نیز به شهرداری ها محول شد. و در همین سال شرکت اتوبوسرانی تبریز تاسیس شد. نهایتا" در فروردین ۱۳۳۵ شرکت سهامی اتوبوسرانی تهران با نام شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه با سرمایه سیصد میلیون ریال به ثبت رسید همزمان شرکت اتوبوسرانی اهواز تاسیس شد.

بتدریج مسئولین در تدارک تجهیز سیستم اتوبوسرانی بر آمدند تا خدمات مناسبت تری را ارائه دهند اما چون اغلب اقدامات بدون بررسی دقیق و همه جانبه انجام شد، توفیق چندانی حاصل نشد.

نمونه آن در سال ۱۳۳۸ بود که هزاران دستگاه فروش بلیط در اتوبوس ها نصب شد اما نداشتن پول خرد و معطلی مسافران و فقدان سیستم کنترل موجب شد که این برنامه ۸ ماه بیشتر دوام نیاورد و برچیده شود.

فعالیت تاسیس شرکت های اتوبوسرانی شهری در دهه ۴۰ با تاسیس شرکت های مزبور در مشهد (۱۳۴۲)، رشت (۱۳۴۵)، اصفهان (۱۳۴۶)، کرمان و ارومیه (۱۳۴۷) ادامه یافت.
در دهه ۵۰ و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تعداد این شهرها به ۱۴ رسید و شهرهای شیراز ، بوشهر، آبادان، کرمانشاه، گرگان و بابل نیز صاحب سازمان اتوبوسرانی شدند. در سالهای پس از انقلاب و تا سال ۱۳۶۸، ۹ سازمان دیگر تاسیس شد، تا اینکه به زمان اوج ساماندهی شرکت های اتوبوسرانی رسیدیم ( سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۱).