بررسی ویژگی های معماری بومی مناطق گرم و خشک

دراقلیم گرم و خشک که بیشتر مناطق نیمه استوایی را شامل می شود,
به دلیل وزش باد های مهاجر که از جنوب غربی و شمال غربی به طرف استوا در حرکت اند,هوا بسیار خشک است.
این بادها هنگام عبور از قاره های بزرگ,بیشتر رطوبت خود را از دست می دهند.
توجه به خشکی هوا در این مناطق که همراه با ویژگی های دیگری همراه است,
از نظر تامین آسایش انسان و در نتیجه طراحی ساختمان, اهمیت فراوانی دارد.
در بررسی شهرهای مناطق خشک باید گفت این شهرها تحت هرشرایطی که ایجاد شده باشند,
بافت انها که شامل شبکه معابر و ساخت و ساز های عمومی و خصوصی است,
شدیدا متاثر از شرایط اقلیمی است.

با توجه به افزایش روز افزون معماری مدرن و اصول طراحی آن  در معماری ساخت و سازهای بدون توجه به شرایط اقلیمی و منطقه ای رشد کرده اند برای مثال در منطق گرم و خشک که بناها با شرایط اقلیم خشت و گل ساخته شده اند امروزه مساکن بتنی و سیمانی جایگزین گردیده است که صرف هزینه های زیاد را به همراه دارد و متضاد با شرایط محیط زیستی منطقه شکل گرفته و بلعکس در مناطق سر سبز نیز همین مشکلات عدم هماهنگی معماری با بوم منطقه را شاهد هستیم از این رو با افزایش رو به رشد جمعیت و کاهش سوخت های فسیلی  باید به فکر استفاده از سرمایه های که گذشتگان با توجه به دانش و علم محیط پیرامون خود بدست آورده اند و برای ما بر جای گذاشته اند باشیم .استفاده اصولی و الگو گرفتن از بناها و معماری بومی مانند عناصری چون: بادگیرها ، ایوان ها ، شبستان ها،... در معماری امروزه می تواند علاوه بر زیبایی بصری حس آرامش و امنیت را جایگزین تشویش و استرس القا شده از معماری مدرن کند .از این رو معماری پایدار و استفاده از الگوهای بومی نکته ای است برای ادامه حیات بشر و داشتن زندگی مطلوب.


در این پاور به بررسی کلی تر ویژگی های این مناطق میپردازیم.