آفرینش انسان

عنوان مقاله: آفرینش انسان
قالب فایل: WORD

فهرست مطالب:
● هدف از آفرينش انسان چيست؟
منابع
● راز آفرينش انسان از ديدگاه فلسفه و عرفان اسلامي چيست؟
منابع
● مراحل پيدايش انسان در قرآن چگونه بيان شده است؟
منابع


* بخشی از ابتدای مقاله:

هدف از آفرينش انسان چيست؟

در پاسخ به اين سؤال بايد در اصل مسأله خلقت انسان و وجود تكاليفي كه برگردن انسان نهاده شده بحث شود تا مسأله جاودانگي انسان و تسويه اعمال تبيين گردد.

از ديدگاه قرآن عالم هستي داراي هدف و غايت مي‎باشد. جهان آفرينش بيهوده خلق نشده و به سوي مقصد و مقصودي در حركت و تكاپو مي‎باشد پروردگارا جهان آفرينش را بيهوده نيافريدي(1) يا گمان كرده‎اي كه ما شما را بيهوده آفريديم و شما بسوي ما بازگشت نمي‎كنيد(2).
فرق اساسي كه انسان با ساير مخلوقات الهي دارد. رسيدن او به كمالات انساني و زندگي جاودانگي از مقام خليفة الهي مي‎باشد. و آن ميسّر نمي‎شود مگر با اعمال و رفتار نيك و فائق آمدن از آزمايش‎هاي الهي و در نهايت در محكمة عدل الهي با دادن حساب. اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ مي‎فرمايد: اي بندگان خدا پيش از آنكه رفتار و كردار شما مورد ارزيابي قرار گيرد خود را بسنجيد و قبل از آنكه به حساب شما برسند خودتان به حساب خود برسيد(3) انسان منحصر در زندگي دنيوي نيست، بلكه موجودي جاودانه است كه با تلاش اختياري خود سعادت يا شقاوت جاودانه خويش را رقم مي‎زند. سعادت و شقاوتي كه اين جهان محدود ظرفيت تحقق آنرا ندارد. خداوند مي‎فرمايد: بلكه شما زندگي دنيا (و نعمات مادي آن) را بر مي‎گزينيد در حالي كه (نعمتها و مواهب) آخرت بهتر و پايدارتر است.(4)

پس با توجه به رابطة تكويني دنيا و آخرت، به ناچار بايد پيوند دين و دنيا را پذيرفت؛ زيرا هر عمل دنيوي در ثواب و عقاب اخروي مؤثر است و با توجه به اين كه دين، تضمين كنندة سعادت اخروي انسان‎ها است و حتي به اعتقاد سكولارهاي ملايم، در آباداني دنيا مؤثر است، بايد در بُعد فردي و اجتماعي دنيا، اظهار نظر كند و انسان را در عالم دنيا به حال خود وا نگذارد؛ در نتيجه، پيوند عميقي بين دين و دنيا برقرار است، حتي ارتباط قرار دادي دنيا و آخرت در به حاشيه راندن سكولاريسم اثر دارد؛ زيرا اعتقاد به خدا و حيات اخروي، در تصميم‎گيري‎ها و عمل‎كردهاي دنيوي تأثير مي‎گذارد.(5)
مكتب‎هاي مادي كه منكر امور معنوي و ماورايي هستند در همة مسايل دين موضعي دنياگرايانه دارند و مفهوم و معناي كمال و سعادت، مصداق واقعي آن دو، و راه دستيابي به آن را در امور مادي خلاصه مي‎كنند. امّا مكتب‎هاي غيرمادي و به ويژه مكتب‎هاي الهي ديدگاهي بس فراتر و گسترده‎تر و والاتر از مظاهري مادي و دنيوي را ارايه مي‎كنند.

كه قرآن كريم آنرا با واژگان فوز (كاميابي) فلاح (رستگاري) و سعادت (خوشبختي) ياد كرده است. استاد مطهري مي‎فرمايند: حكماي الهي مي‎گويند واجب الوجود بالذات واجب من جميع الجهات و الحيثيات است. لهذا واجب الفياضيه است. از اين رو هر كس طالب هر چه باشد، خدا او را مدد مي‎كند، چنين نيست كه اگر كسي طالب دنيا باشد خدا بفرمايد تو گمراه هستي و برخلاف ارشاد و هدايت ما عمل كرده‎اي پس ما تو را تأييد نمي‎كنيم، نه چنين نيست، دنيا طلب هم در دنيا طلبي خويش در حدودي كه اين سراي اسباب و علل و تمانع و تزاحم امكان مي‎دهد مورد تأييد و حمايت الهي است و از بذل و بخشش بي‎دريغ او بهره‎مند مي‎گردد. به عبارت ديگر جهان، سرزمين مستعد و مناسبي است براي كاشتن و روئيدن و رشد كردن و درو كردن، بستگي دارد به اين كه انسان چه بذري براي رشد و پرورش انتخاب كنند و چه محصول بخواهد بدست آورد، هر بذري انتخاب كند همان بذر عيناً در مزرعه مستعد و مناسب اين جهان رشد داده مي‎شود. بلي يك حمايت مخصوص از براي اهل حقيقت هست كه رحمت رحيميه ناميده مي‎شود دنيا طلبان از اين رحمت محرومند، زيرا خواهان آن نيستند. ولي رحمت رحمانية خدا در تمام مردم و در تمام مسيرها علي السويه جريان دارد.(6)....