پاورپوینت بررسی عوامل موثر بر سبزي كاري و زراعت سبزیجات مختلف

اگر در موقع تشكيل مزرعه دقت كافي در تسطيح و طراز سطح مزرعه و جدا كردن نهرهاي يك‌نواخت با شيب ملايم و مناسب بشود كه آب بتواند در آنها با سرعت جلو آيد و به سرعت قطعه‌اي را پس از قطعه ديگر سيراب كند بهتر از وضعيت نامرتب و نامنظمي است كه در بسياري از مزارع ايران مورد عمل است، همانطور كه قبلاً گفتيم آب مهمترين و اولين عامل زراعت است و با نداشتن آب كافي يا در دسترس نبودن آن هر عملي براي تشكيل مزرعه انجام شود بيهوده و بلااثر خواهد بود. بنابراين مزرعه‌اي كه مي‌خواهيم تشكيل دهيم بايد قبل از هر چيز وضعيت آب آن را تأمين كرد و سپس در تنظيم و تنسيق نهرهايي كه آب بايد در آنها جاري شود دقت كرد آن وقت با خاطري آسوده شروع به كشت سبزي كرد تا بتوان از آن حداكثر استفاده را برد.

شخم زدن زمين يكي از مهمترين عمليات زراعتي است كه در نتيجه زمين داراي وضعيت مساعدي براي رويانيدن نباتات مي‌شود و خلل و فرج كافي در خاك مي‌شود تا بتواند به خوبي آب و هوا و مواد غذايي را بخود جذب كند و به توسعه ريشه نباتات كمك كند. به طور كلي عمل شخم اعم از اينكه در باغ يا مزرعه انجام شود به چهار طريق است
1. شخم سطحي
2. شخم متوسط
3. شخم عميق
4. شخم شكافي يا خيلي عميق

مبدأ و مشخصات
تاريخ مصر حاكي از آن است كه پياز از زمان اسارت عبري‌ها در آنجا زراعت مي‌شده و ورود بذر آن نيز متعلق به ازمنه خيلي پيش مي‌باشد، مبدأ اصلي اين نبات، به خوبي معلوم نيست و مشكوك است ولي عده زيادي معتقدند كه زادگاه آن نواحي آسياي مركزي يا غربي است.
پياز گياه دوساله يا دائمي است كه از ته ساقه آن ريشه‌هاي زياد ساده در زمين فرو رفته و در قسمت علياي ريشه‌ها پياز تشكيل مي‌شود كه متشكل از ورقه‌هاي گوشت‌آلود است و فقط قشر روي آن نازك و نسبت بجور آن سفيد يا رنگين است، كه در اصطلاح عموم آن را پوست پياز مي‌نامند.

مبدأ و مشخصات آن
گوجه فرنگي بومي مكزيك و پرو است كه قبل از سيب‌زميني به اروپا آمده است و كاشته شده است، بوته آن يكساله و با ساقه ضخيم و نيمه‌چوبي كرك دار و شاخه‌شاخه است كه برگ هاي آن مركب از برگچه‌هاي بريده و چروك‌دار و مايل به رنگ خاكستري است اگر برگ آن را بين دو انگشت مالش دهند از آن بوي مخصوصي متصاعد مي‌شود و به جاي گلهاي زردرنگ آن كه در نوك شاخه‌ها بيرون مي‌آيد ميوه زرد يا قرمز گوشت‌آلودي به اندازه‌هاي مختلف به ثمر مي‌رسد.
مصرف آن
گوجه‌فرنگي را در بسياري از غذاها به عنوان چاشني مصرف مي‌كنند و پخته يا خام آن را با اقسام سالاد مي‌خورند چون در تهيه اغذيه ماكول و خوب مقام مهمي دارد در ايران از قديم براي استفاده از آن در موقعي كه تازه آن يافت نمي‌شده است شيره‌اش را جوشانده و تبديل به رب مي‌كردند يا گوجه‌هاي كوچك را در آب‌نمك نگاهداري مي‌كردند، ولي در اروپا و آمريكا انواع و اقسام كنسرو ميوه و گرد خشك آن يا آب گوجه را در ظروف مسدود مي‌ريزند و در دسترس عموم ميگذارند تا هر موقع احتياج باشد مصرف نمايند كه امروزه در بازارهاي ايران هم بسيار يافت مي‌شود.