مقدمه:
همراه با رشد شتابان شهر نشيني
مسئله تأمين مسكن همواره به عنوان اولين مسئله مهم اقتصادي و اجتماعي در جوامع
شهري تبديل شده است . رشد سريع شهرنشيني در كشورها توسعه منابع وامكانات براي
پاسخگويي به نياز افراد به سرپناه را تحت فشار قرار داده است در كشورها به دنبال
رفع مشكل تأمين مسكن از طرف وزارت مسكن سياستهاي مختلفي اعمال شده است يكي از اين
سياستها سياست انبوه سازي مسكن مي باشد
در اين پروژه سعي شده است كه اين
سياست را كه به عنوان راه حلي براي مشكل كمبود مسكن در شهرها اعمال شده است بطور
موردي در شهر يزد مورد ارزيابي قرار گيرد .
اهميت موضوع تا آن حد است كه مسكن
امروزه به عنوان يكي كالاي اساسي بيشترين انگيزه خانوارها به منظور پس انداز ايجاد
مي كند . همچنين بيشترين ميزان اشتغالزايي را در بين فعاليتهاي اقتصادي مربوط به
بخش مسكن مي باشد
به همين منظور هر سياستي كه به
مرحله اجرا مي رسد در صورت عدم كارايي تأثيرات كلاني برروي اقتصاد كشور سرمايه ملي
و هزاران فاكتور ديگر خواهد گذاشت.
در اين مقاله سعي بر آن شده است كه كارايي اين سياست كه به عنوان راه حلي
براي مشكل كمبود مسكن در شهرها اعمال شده است بطور موردي در شهر يزد مورد ارزيابي
قرار گيرد .
هدفي كه زمينه ساز حركت در اين تحقيق مي باشد
بررسي كارايي سياست انبوه سازي در
مقابل تك سازي با استفاده از نظرات افراد ساكن دراين مجتمع ها مي باشد به دنبال
رسيدن سئوالاتي كه مطرح شد بااستفاده از روش تحليل تجربي حركت كرديم و در طي كار
از روش تكميل پرسشنامه جهت اثبات فرضيه
هاي پيش بيني شده استفاده شد و نتايج ارزيابي نيز در طول پروژه ارائه شده است .