حسابداري بين الملل (بررسي رويكردهاي مختلف حسابداري ىر حال حاضر)

گزارش عملكرد مالي

صورت سود و زيان

در ادبيات حسابداري بين المللي، كشورهاي جهان از لحاظ حسابداري به دو هسته و يا طبقه اصلي تقسيم مي شوند :

1- كشورهاي آنگلوساكسون نظير آمريكا، انگلستان، كانادا، استراليا

2- كشورهاي اروپايي مانند فرانسه، آلمان، بلژيك، ايتاليا (غيرا از انگلستان بقيه كشورهاي اروپايي)

در كشورهاي آنگلوساكسون، اقتصاد آزاد، نيروي بازار (بازار سرمايه) عامل تعيين كننده در حسابداري است، در مقابل در كشورهاي اروپايي، فرآيندهاي قانوني بر حسابداري حاكم هستند. از آنجا كه كشورهايي كه عمدتاً هدايت هيأت استانداردهاي بين المللي حسابداري را به عهده دارند، چهار كشور آمريكا، انگلستان، كانادا و استراليا مي باشند مي توان گفت حسابداري پيشرفت خود را مرهون كشورهاي آنگلوساكسون بوده است. هدف اصلي حسابداري اندازه گيري سود است. زيرا سود همان بازده­ي سرمايه (سرمايه گذاري)  است. در زمان قبل از انقلاب صنعتي يعني زماني كه تئوري سنتي مالك- مدير حاكم بود. هدف از (اندازه گيري) تعيين سود تنها محاسبه سود بود، به عبارتي تنها مدل سنتي معاملاتي حاكم بوده و خصوصت كيفي قابل اتكاء بودن رايج بود. اما بعد از انقلابي صنعتي، هنگامي كه تئوري تفكيك مالكيت از مديريت مطرح گرديد. به ويژه در شرايط تورمي بعد از آن رفته رفته خصوصيت كيفي مربوط بودن بيشتر مورد توجه قرار گرفت و رويكرد نويني با عنوان رويكرد نگهداشت سرمايه مطرح شد. كه ضعف اصلي آن، غيرقابل اتكاء بودن ارزشهاي جاري مي بود. لذا موازنه اي بين اين دو خصوصيت كيفي به عنوان يك راهكار در نظر گرفته شد. و روشهاي فعلي حسابداري، تركيبي از رويكردهاي معاملاتي و نگهداشت سرمايه به شمار
مي روند.

رويكرد معاملاتي :

در اين رويكرد، عامل اصلي شناخت درآمدها و هزينه ها، انجام معاملات و ساير رويدادهاي مالي مشابه است. به عبارتي زماني شناساي عناصر سود در صورتهاي مالي بايد به روشني تعريف شود. در اين رويكرد، تغييرات ارزش داراييها و بدهيها، تنها در صورتي كه منتج از معاملات و ساير رويدادهاي مشابه باشد مورد شناخت قرار مي گيرد و در مواردي كه ارزشها و داراييها در پايان دوره مالي به دليل تغيير ارزش، تعديل شوند. اين تعديل انحراف از رويكرد معاملاتي مطلق محسوب شده و به سمت مفهوم حفظ (نگهداشت) سرمايه مي رود.

رويكرد نگهداشت سرمايه :

اين رويكرد، كه رويكردي نوين در حسابداري به شمار مي رود. سود را ماوالتفاوت حقوق صاحبان سرمايه (خالص داراييها) در پايان دوره نسبت به اول دوره مي داند. با فرض اينكه موارد مرتبط با آورده و ستانده صاحبان سرمايه حذف گردد. ارائه صورت سود و زيان جامع يكي از مصاديق اين مفهوم مي باشد.