تاریحچه
واژه الكتريسيته از کلمه یونانی الكترون به معنی کهربا گرفته شده است. این
واژه اولین بار در نوشته‌های تالس
(547 ـ 640 ق.) م بکار رفته است.
یوناینان باستان از مشاهدات خود نتیجه گرفتند که
هرگاه كهربا را با پارچه پشمی یا پوست مالش دهند، اجسام سبکی
را به خود جذب می‌کند.
سير تحول و رشد
ویلیام گیلبرت (1544 ـ 1603 م) با انتشار کتابی درباره مغناطيس نظریات گذشتگان را مورد بررسی قرار داد. و نتیجه گرفت که
نيروهاي الكتريكي و مغناطيسي از هم جدا می‌باشند.
خط فاصل روشن بین این دو پدیده (الكتريسيته و مغناطيس)را گیلبرت (W. Gilbert) فیزیکدان و طبیعت شناس انگلیسی پیدا کرد. و نیز او
کتابی درباره آهنربا ، اجسام آهنربایی و زمین به عنوان آهنربای بزرگ در سال ۱۶۰۰ منتشر
کرد.
کار وی
شروع بررسی در پدیده‌های الکتریکی را نشان می‌دهد. گیلبرت در این کتاب همه خواص
آهنرباهای شناخته شده تا آن زمان را تشریح کرده و نتایج آزمایشهای خیلی مهم ، شخص
خود را نیز آورده است. همچنین وی شماری از تفاوتهای اساسی بین جذبهای الکتریکی و
مغناطیسی را مشخص نموده و اصطلاح الکتریسیته را وضع کرده است.