ساختار شبكه GPRS و پروتكل هاي آن

در اواسط دهه 1980 ميلادي،مكالمات صوتي مهمترین خدمات شبكه هاي ثابت و بي سيم محسوب مي شدند و از اين رو،تكنولوژي GSM در ابتدا براي انتقال صوت طراحي و بهينه سازي شد.اما از اواسط دهه 1990 ميلادي،اهميت اينترنت به طور روزافزون درحال افزايش بود.به گونه اي كه شبكه ارائه دهنده خدمات بسته اي راديويي يا GPRS،استاندارد GMS را در ارتباط يا انتقال ديتا به صورت قابل قبولي بهبود بخشيد و امكان دسترسي به اينترنت را براي سيستم ها و وسايل بي سيم فراهم نمود.اولين بخش اين فصل بيانگر مزايا و معايب شبكه GPRS در مقايسه با روش پيشين انتقال ديتا در شبكه GMS و خطوط ثابت مي باشد.
GPRS به عنوان سرويس ارزش افزوده از نسل دوم ارتباطات سيار به شمار مي رود كه امكان ارسال و دريافت اطلاعات را از طريق شبكه تلفن همراه فراهم مي نمايد.امروزه ارتباطات سيار با استفاده از شبكه مخابرات سيار در هر شهر،كشور و حتي قاره اي امكان پذير شده است.شبكه مخابرات سيار در برگيرندهيك سري از دستورالعمل هاي هوشمند است كه از تحريك پذيري شخصي مشترك و يا كاربر شبكه با توجه به چگونگي تشخيص هويت و تصديق اعتبار او تا تعيين مكان و مديريت فرآيند ارتباط رساني به كاربر شيار را شامل مي شود.در آغاز،مخابرات سيار به طور انحصاري تنها براي ارتباطات مبتني بر مكالمه گرفته مي شود،اگرچه به زودي با استفاده از سرويس پيام كوتاه روند برقراري ارتباط بين مشتركين مخابرات سيار دچار تحول شگرف شد،به گونه اي كه امروز ميلياردها پيام متني به طور ماهيانه بين مشتركين شبكه مخابرات سيار رد و بدل مي شود.
با روند روبه رشد در سيستم هاي ارتباطي سيار،سرويس هاي ارتباطي ديگر نيز كه مبتني بر ارائه خدمات با نرخ بالاي ديتا بودند،به جمع ارائه دهندگان خدمات ارتباطي سيار افزوده شدند كه از اين بين مي توان به سرويس بسته اي راديويي عمومي اشاره نمود.اين گونه سرويس ها،اين قابليت را براي كاربران خود فراهم مي نمايد كه برخلاف سيستم GSM كه در آن توسط پايانه نهايي تنها يك تايم اسلات يا شكاف زماني براي ارائه يك سرويس در يك زمان بكار گرفته مي شود،به منظور ارائه سرويس هاي با پهناي باند بيشتر و نرخ ديتاي افزون تر،قابليت دسترسي بي سيم به اينترنت به عنوان فاكتور اساسي در مباحث مرتبط با شبكه هاي ارتباطي سيار مطرح شد كه همانا پيوند زدن اين گونه شبكه ها با شبكه جهاني اينترنت بود.