مقدمه:
مديران همواره با واژه هاي «مبهم» و «چندمعناي» ادبيات مديريتي مواجه بوده اند. تبيين اين واژه هـــــا مي تواند در شناخت و بهره گيري بهتراز مباحث نظري سودمند باشد. استــــراتژي يکي از اين زمينه هاست که با واژه هايي همچون برنامه ريزي استراتژيک، مديريت استراتژيک، تفکر استراتژيک و... انباشته شده است. هريک از اين واژه ها خود گرفتار چند تعبيري و چند گونه نگري است. مايکل کازامانو و کنستانينوس مارکيدس در مقدمه کتاب خود مي نويسند: «فقدان يک تعريف همه پذير، زمينه را براي هجوم تعابير جذاب و عبارات باب روز گشوده است و اين امر بر ابهام ما در مورد اينکه استراتژي چيست و يا چه بايد باشد مي افزايد».(1) ت
عجبي نيست که نشريه اکونوميست در مقاله اي ادعا مي کند: «هيچکس به راستي نمي داند که استراتژي چيست؟» ايـــن مقاله به رويکرد تفکر استراتژيک مي پردازد. زيربناي اين مقاله، مقاله قبلي ما با عنوان «رويکردهاي نوين استراتژي(2)» است که در اينجا بخش مهمي از آن، يعني «تفکر استراتژيک» موردبررسي کاملتر و گسترده تري قرار مي گيرد.
در اين بررسي ضرورت تفکر استراتژيک و مزيتهاي آن، ماهيت و کارکرد آن و درنهايت يک الگوي مفهومي براي اين شيوه تفکر تشريح مي شود. منظور اصلي مقاله تنها تبيين اين رويکرد مهم مديريتي نيست بلکه آنچه اميد داريم در انتهاي مقاله حاصل شود شکل گيري مجموعه اي از مؤلفه هاي ديدگاهي پيرامون محيط کسب و کار است. ديدگاهي که مي تواند اثربخشي مديران را توسعه بخشد.